نیم ساعت تمام نوشتم ولی یادم رفت ذخیره کنم و پرید .

فقط عنوانش موند ...

مهم اینه که حالم خوب تر شد :-)

 

 

بعضے آدمها وقتے هستند ،

بہ چشمت نمی آیند ، سایہ شان مے آید و می رود

خیال مے ڪنے همیشہ این سایہ ے خنڪ ،  روےِ دیوارِ خانہ ات خواهد اُفتاد ;

اما روزے مے بینے همہ جا آفتاب است و آن سایہ نیست ...

#شهره احدیت

 

حواسمون به آدمای تکرارنشدنیِ زندگیمون ( خانواده ی خوبمون ) باشه .

 

+ خدایا لطفا نذار حسرت گفتن حرفای خوب به آدمای خوب به دلمون بمونه .