حالا جدای از اینکه این نشون می‌ده چقدر گاهی حواسم جایی نیست که باید باشه، عمیقا دوست دارم این چیز رو. اینکه از بین مطالب درسی، یه چیزی ببینم که به‌درد زندگی و بقیه‌ی جنبه‌ها هم بخوره. اینجوری فکر می‌کنم که انقدرها هم این چهار سال به‌دردنخور نبوده و لازم نیست بابت ادامه دادن رشته‌ای که از یه جایی به بعد فهمیدم به احتمال زیاد نقش پررنگی توی آینده‌‌ی شغلی‌م نخواهد داشت ولی هم جرات انصراف نداشتم و هم آدم‌هاش رو دوست داشتم، خودم رو سرزنش کنم. نکات زیادی از درس‌هاش برای خود زندگی و خودم و حتی مغزم یاد گرفتم حداقل. :)

 

حالا شاید زیادم از دید شما نکته‌ی جالب یا مهمی برای زندگی نباشه ولی خب برای من و امشب، اینطوری جلوه می‌کنه.